شناخت احجار کریم (در خلال متون ادبی تا قرن 8)

اطلاعات و معارف علوم گوناگون هم‌واره ادبیات فارسی را پربارتر و سرشار از اصطلاحات علمی و حکمی کرده ‌‌است. از عوامل مهم این پدیده در شعر فارسی درگذشته، بویژه از قرن چهارم هجری قمری به بعد، گسترش علوم عقلی و شاخه‌‌های مختلف دانش‌‌ها و توسعه دانش‌‌گاه‌‌ها و مدرسه‌‌های علمیه و ظهور دانش‌‌مندان برجسته در ایران زمین است. در این راستا بسیاری از جواهرات و احجار کریمه که خواصی گوناگون برای آن‌ها در نظر گرفته شده است، در شعر بعضی شاعران انعکاس یافته که گاهی به رنگ و شکل آن‌ها در آوردن تشبیهات گوناگون نظر داشته‌‌اند و گاهی به خاصیت‌‌هایی که این سنگ‌‌ها در طب و یا طالع‌‌شناسی از خود بروز می‌‌داده ‌‌است. در این گفتار به معرفی و نقش نمادین آن‌ها در ادبیات منظوم فارسی پرداخته می‌شود.